Χάρης Ρώμας: «Θα ήθελα να μείνω στον ΑΝΤ1 μέχρι το τέλος της καριέρας μου»

Ο Χάρης Ρώμας με αφορμή την επιστροφή του Καφέ της Χαράς στον ΑΝΤ1, δίνει συνέντευξη σε τηλεοπτικό περιοδικό και μεταξύ άλλων δηλώνει ότι του έλειψε η επαφή με τα τηλεοπτικά σετ και το αντικείμενο, τα συνεργεία, τις κάμερες και τα σενάρια.
Ο ηθοποιός μιλάει για τις σχέσεις του με τον ANT1 και την οικογένεια Κυριακού

Έπαιξε ρόλο στο remake του Καφέ της Χαράς και το γεγονός ότι είχατε αφήσει ανοιχτό το φινά­λε του τρίτου κύκλου;
Δεν είναι τυχαίο ότι είχαμε αφήσει ανοιχτό, το φινάλε του τελευταί­ου κύκλου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το θεωρούσαμε και σίγουρο.

Είστε ένας δημιουργός που έχει συνδέσει το όνομα του με τον ΑΝΤ1. Τι θυμάστε από αυ­τά τα 30 χρόνια;

Οι δυσάρεστες στιγμές σε σχέση με τις ευ­χάριστες είναι συντριπτικά λιγότερες. Εί­ναι σχεδόν ελάχιστες. Ο αείμνηστος Μίνως Κυριακού ήταν ο πρώτος άνθρω­πος που με εμπιστεύτηκε, όταν ήμουν 27 χρόνων, και μου είπε «θα πας μπρο­στά και εγώ θα ‘μαι δίπλα σου».

Τότε έκανα τη σειρά «Μαμά μία» με τη Ρένα Βλαχοπούλου, ενώ στη συνέχεια βρήκα το θάρρος και του πρότεινα μία καινούργια σειρά με πρωταγωνιστές ανθρώπους κάτω των 30.
Κάναμε, λοιπόν, τη σειρά «Οι μεν και οι δεν» μέσω της οποίας, ο Στέλιος Μάινας, η Τζόυς Ευείδη, η Άννα Κουρή και εγώ καθιερωθήκαμε ως πρωταγωνιστές.

Έκτοτε, δέθηκα πάρα πολύ στενά με τον σταθμό και με την οικογένεια Κυριακού.

Μετά την απώλεια του Μίνωα, ο οποίος ήταν ένα λαμπρό πνεύμα και είχε ένα, πραγματικά, «δαιμόνιο» μυαλό, συνδέθηκα με τα παιδιά και, κυρίως, με τον Θοδωρή.

Υπάρχει ένας αμοιβαίος σεβασμός και μια θερμή, συναισθηματική σχέση. Όταν είμαι στον ΑΝΤ1, αισθάνομαι ότι είμαι στην οικογένεια μου, στο σπίτι μου, σε ένα ασφαλές λιμάνι.

Το συναισθηματικό δέσιμο και η ασφάλεια σας κάνει να επιλέγε­τε τον ΑΝΤ1 για να παρουσιάζετε την εκάστοτε δουλειά σας;
Ακριβώς. Είχα κάνει μία ενδιαφέρουσα, καλτ, σειρά (σ.σ.: «Ο κακός βε­ζίρης») στο ΜΕGΑ, αλλά δεν δέθηκα ποτέ με αυτόν τον σταθμό. Επί­σης, ο Αlpha και το παλιό Εpsilon μου είχαν προτείνει να κάνω σει­ρά αλλά φοβήθηκα. Δεν αποκλείω τίποτα στη ζωή μου, όμως θα ήθελα μέχρι το τέλος της καριέρας μου να μείνω στον ΑΝΤ1. Αυτή η καλλιτε­χνική και δημιουργική μονοτονία είναι ευχάριστη. Άλλωστε, είναι με­γάλα τα περιθώρια στον σταθμό για να κάνεις κάτι ωραίο και χωρίς περιορισμούς.

Ποια είναι τα συναισθήματα σας επιστρέφοντας στο Κολοκοτρω­νίτσι ύστερα από 15 χρόνια;
Το καταπληκτικό είναι ότι όλοι, επιστρέφοντας στο Κολοκοτρωνίτσι, αισθανόμαστε σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Τότε, μάλιστα, είχα πει στην Άννα (Χατζησοφιά) πως αισθάνομαι ότι δεν έχουμε κλείσει τις παρ­τίδες μας με αυτή τη σειρά και αφήνουμε ανοιχτούς λογαριασμούς. Τώρα λοιπόν που ξαναβρεθήκαμε, έχουμε μεγάλη χαρά!