“Θα είναι σοκαριστικό”, υπόσχεται η Φιλαρέτη Κομνηνού για την Αγγελική.
Υποδύεται την Αθηνά, μια γυναίκα ατσάλινη, με αγάπη μητρική τόσο δυνατή, που μοιάζει με αυτήν της λέαινας. Ή μήπως της… ύαινας; Η Φιλαρέτη Κομνηνού μάς μιλά για την Αγγελική και το συγκλονιστικό φινάλε, στο περιοδικό Τηλέραμα και την Αθηνά Ζαχαράκη.
Μιλήστε μας για την Αθηνά που υποδύεστε…
Είναι ένας γρίφος που δεν μπορείς να κατατάξεις εύκολα, να πεις δηλαδή πως αυτή η γυναίκα είναι μόνο αυτό! Η Αθηνά είναι απρόβλεπτη. Δεν ξέρει ποτέ κανείς πώς θα αντιδράσει και θέλω να πιστεύω ότι αυτό οφείλεται και στην προσωπική μου δουλειά. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για ένα σκληρό πλάσμα, που αν το πληγώσεις ή πας να το εξαπατήσεις, μπορεί να γίνει αμείλικτο, ίσως γιατί το παρελθόν, η σχέση και ο γάμος της ήταν βεβαρημένα. Αυτό την έκανε να φορέσει μια πανοπλία, να γίνει η ίδια ατσάλινη, ώστε να μην πληγωθεί άλλο πια. Την ίδια στιγμή, όμως, είναι δίκαιη με τον δικό της τρόπο και, όταν νιώσει πως έχει γίνει κάτι άσχημο και κακό, θα βοηθήσει να λυθεί ο κόμπος.
Και η αγάπη για τα παιδιά της μοιάζει με λέαινας…
Αυτό τη χαρακτηρίζει περισσότερο από όλα. Είναι σε τόσο βαθμό προστατευτική, που έχει ανεχτεί να συγκαλύπτει έναν βιασμό.
Ως μητέρα η ίδια, την καταλαβαίνετε;
Δεν μου είναι εύκολο ούτε ως μητέρα ούτε τώρα στην εποχή του #Metoo να δεχτώ ότι συγκαλύπτει κάτι τέτοιο. Μέσα μου νιώθω μια δυσφορία κάθε φορά που αναφερόμαστε σε αυτό το θέμα. Ως ηθοποιός, αυτός ο ρόλος μου ασκεί γοητεία, γιατί διαθέτει ερμηνευτικό υλικό παρ’ όλα αυτά νιώθω μια στεναχώρια όταν έρχεται σκηνή που πρέπει να μιλήσουμε για τον βιασμό. Και ως “Αθηνά” όμως έχω μιλήσει πολύ σκληρά στα αγόρια μου, ειδικά στον Παύλο, που παρέσυρε τα μικρότερα αδέλφια του σε αυτή την κατάπτυστη πράξη.
Νιώθει πως φέρει ευθύνη για τη συμπεριφορά των γιων της;
Νομίζω ναι, νιώθει ενοχές και αισθάνεται υπεύθυνη. Είχαν βέβαια αυτά τα παιδιά έναν πατέρα αυταρχικό, ο οποίος είχε επίσης διαπράξει βιασμό, είχε βιάσει την υπηρέτρια, τη Λένα, και δεν είχε κανένα πρόβλημα να πηγαίνει με πολλές γυναίκες, κάτι που έχει πληγώσει βαθιά την Αθηνά. Παντρεύτηκε 18 χρονών κοριτσάκι και έζησε δίπλα σε έναν βίαιο άντρα, που με τη συμπεριφορά του τη μείωνε και την ταπείνωνε. Αυτό την έκανε ατσάλινη, για να μπορέσει να μεγαλώσει και τα παιδιά της. Τότε άλλωστε, γύρω στο ’60, προκειμένου να μη δώσουν δικαίωμα στον περίγυρο, οι άνθρωποι ήταν διατεθειμένοι να κάνουν και να ανεχτούν ακραία πράγματα.
Μα το «μείνε στον άντρα σου» ήταν μότο της εποχής νομίζω…
Αυτή ακριβώς η φράση λοιπόν έχει καταγραφεί στη μνήμη μου. Όπως και το “άντρας είναι, άσ’ τον να κάνει αυτό που θέλει, εσύ έχεις παιδιά να μεγαλώσεις, κοίτα τη δουλειά σου”… Δεν χώριζαν εύκολα παλιά, έμεναν και υπέμεναν, και για να μη δώσουν αφορμή να τους κουτσομπολέψουν και γιατί αυτή ήταν η νοοτροπία. Ειδικά εάν ήσουν μάνα, το χρέος να λειτουργήσεις χωρίς άλλες διεκδικήσεις ήταν επιβεβλημένο. Από κοριτσάκι θυμάμαι να λένε αυτές τις φράσεις, έχουν καταγραφεί στη μνήμη μου, στον “σκληρό” δίσκο του εγκεφάλου μου αυτές οι κουβέντες. Απάνθρωπο αλλά συνέβαινε. Κάποτε κρύβανε ακόμα και τις αιμομικτικές σχέσεις, που πίστευα πως ήταν “ειδικές περιπτώσεις”. Τελικά όμως συνέβαινε περισσότερο από ό,τι νόμιζα και αυτό είναι κάτι που το μυαλό μου αδυνατεί να κατανοήσει.
Με την Αγγελική τι θα κάνει η Αθηνά;
Τώρα που ξέρει ποια είναι η Αγγελική, η Αθηνά νιώθει παγιδευμένη. Γιατί το αγάπησε πάρα πολύ αυτό το κορίτσι, έγινε πραγματικά η κόρη που ποτέ δεν είχε. Αγκιστρώθηκε πάνω της και, εκεί που ήταν σαν ατσάλι, άφησε τον εαυτό της να ξαναπιστέψει και να επενδύσει συναισθηματικά σε ένα άλλο πλάσμα. Τώρα λοιπόν νιώθει πως έχει εξαπατηθεί, αν και έχει ενοχές, γιατί αυτή είναι η κοπέλα που βίασαν οι γιοι της. Από την άλλη, πρέπει πάση θυσία να προστατέψει τους γιους της, οπότε είναι εγκλωβισμένη. Και μπορεί να ενεργοποιεί την ευφυΐα της για να βρει λύσεις, αλλά μέσα της πονάει πάρα πολύ.
Ποιο θα είναι το φινάλε;
Ο τρόπος που θα οδηγηθεί αυτή η ιστορία στο φινάλε θα είναι συνταρακτικός, ειδικά σε ό,τι αφορά τη σχέση της με τον έναν της γιο, τον Δημήτρη, η οποία έχει μια νοσηρότητα που ξεπερνά τα όρια της αγάπης προς το παιδί και του παιδιού προς τη μητέρα. Θα είναι σοκαριστικό το πού θα οδηγηθεί αυτή η σχέση. Αυτό μόνο μπορώ να σας πω…
