Η Ντίνα Μιχαηλίδου πρωταγωνιστεί την κωμωδία του Star «Έρωτας με διαφορά».
Η αγαπημένη ηθοποιός μίλησε για τον ρόλο της Μάρως και πώς θα δούμε την ηρωίδα της την επόμενη σεζόν, για τις σοκαριστικές περιγραφές της γιαγιάς της για τη Μικρασιατική Καταστροφή, αλλά και για τους λόγους που έμεινε οκτώ χρόνια εκτός χώρου.
Η Μάρω, που υποδύεστε στο «Ερωτας με διαφορά», είναι μια εντελώς ανατρεπτική γυναίκα. Στηρίζει πάρα πολύ τη Ζέτα, αναγνωρίζοντας τα λάθη που έκανε ο γιος της.
Η Μάρω είναι ένας ρόλος που έχω απολαύσει, γιατί είναι τελείως διαφορετικός απ’ όλα όσα έχω κάνει. Το σίριαλ άλλωστε είναι μια εξαιρετική κομεντί. Πρόκειται για ένα δυναμικό, μοντέρνο, χαριτωμένο άνθρωπο, με ήθος και αίσθηση δικαίου. Ο γιος της άφησε την οικογένεια του και έφυγε. Οπότε αυτή έπρεπε πλέον να σταθεί στο πλευρό των παιδιών του και της Ζέτας. Δεν εγκαταλείπει αυτούς που αγαπά. Έχει μάθει ήδη για τη σχέση της νύφης της με τον Κωστή και τη στηρίζει ακόμα και σε αυτήν τη συνθήκη.
Πώς θα τη δούμε στην επόμενη σεζόν;
Θα έχει την προσοχή της στραμμένη στους ανθρώπους της. Αποδέχεται τον Κωστή. Η σχέση τους εξελίσσεται. Σέβεται την επιλογή της Ζέτας.
Παράλληλα συμμετέχετε και στο «Σμύρνη μου αγαπημένη», μια ιστορική ταινία που πραγματεύεται τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ποια τα συναισθήματα σας;
Όταν ήμουν παιδί -επειδή κατά τα τρία τέταρτα είμαι Μικρασιάτισσα-, άκουγα διηγήσεις από τον παππού και τη γιαγιά, η οποία ήταν φοβερή παραμυθού, για όλα όσα συνέβησαν εκείνη την οδυνηρή περίοδο. Κρεμόμουν από τα χείλη της. Οι ιστορίες της δεν ήταν ωραιοποιημένες, αλλά μετέφεραν με ακρίβεια όσα είχαν ζήσει και δει. Αυτοί οι άνθρωποι βίωσαν τραγικά πράγματα. Θυμάμαι ότι ο παππούς μας περιέγραφε κυρίως το κομμάτι της ζωής του πριν από την καταστροφή. Στο μετά αναφερόταν ελάχιστα. Η γιαγιά ήταν πιο αναλυτική.
Ποιο ήταν το πιο σοκαριστικό πράγμα που σας είπε;
Οι περιγραφές ήταν φρικτές. Ήταν ένα παιδάκι. Την είχε κρύψει η μαμά της μες στη φούστα της για να γλιτώσει. Έπειτα αποφάσισαν πως θα ήταν πιο ασφαλής αν την έντυναν γριά. Περνούσαν πάνω από τα πτώματα. Μιλάμε για μια τεράστια σφαγή, η οποία πέρασε έτσι, απαρατήρητη. Ειδικά οι δικές μας κυβερνήσεις κάνουν σαν να μην έγιναν ποτέ αυτές οι φρικαλεότητες. Όπως καταλαβαίνετε, κάνοντας αυτή την ταινία τώρα, αισθάνομαι ότι δικαιώνω κατά κάποιον τρόπο τους προγόνους μου. Βίωσα την ιστορία ως παιδί, από πρώτο χέρι, μέσα από τους ανθρώπους που όλα αυτά καταγράφηκαν στο σώμα και στην ψυχή τους. Νιώθω, ως ηθοποιός πλέον, ότι μπορώ να καταθέσω κάτι από αυτό που έγινε τότε.
Ποιο ρόλο υποδύεστε στην ταινία;
Την Ευταλία. Είναι η οικονόμος της οικείας Μπαλτατζή, αλλά παράλληλα προσωπική φίλη και έμπιστη της Φιλιώς Μπαλτατζή, η ψυχομάνα των παιδιών της και ψυχοκόρη του Πολύκαρπου Μπαλτατζή. Και, βέβαια, αγαπά όλη την οικογένεια και τον Δημητράκη σαν να είναι οι δικοί της άνθρωποι.
Το ευρύ κοινό σάς αγάπησε μέσω της ταινίας «Ευτυχία».
Η αναγνώριση του θεατρικού κόσμου υπήρχε πάντα, γιατί δούλευα επί είκοσι πέντε χρόνια στο Ανοιχτό Θέατρο. Οι ηθοποιοί, στα ώριμα χρόνια μας, γνωρίζουμε μια άλλου είδους αναγνώριση, καθώς μπορούμε πλέον να παίξουμε κάποιους διαφορετικούς ρόλους και να κάνουμε μια άλλου τύπου κατάθεση. Εγώ ήμουν εκτός χώρου για περίπου οκτώ χρόνια.
Για ποιο λόγο;
Υπήρχαν κάποια προβλήματα οικογενειακής φύσης.
Σας έλειπε;
Όχι. Δεν είχα χρόνο να μου λείψει τίποτα. Ήταν δύσκολο εκείνο το διάστημα. Επέστρεψα το 20 16 και έπαιξα στη «Λέξη που δε λες» του Θοδωρή Παπαδουλάκη. Από τότε δουλεύω συνέχεια. Συνεργάστηκα επί μία διετία στην Κύπρο με τον Τάκη Τζαμαργιά στο ΘΟΚ. Μετά στην Ελλάδα, με δύο εξαιρετικά σημαντικούς σκηνοθέτες, την Ιώ Βουλγαράκη και τον Γιάννη Μόσχο, έκανα την ταινία «Ευτυχία» και άρχισα να δουλεύω στην τηλεόραση κ κινηματογράφο. Οπότε έχει ξεκινήσει μια άλλου είδους πορεία, πιο ανοιχτή στα φώτα.
Πηγή: 7 Μέρες TV
