Η ηθοποιός Ντόρα Μακρυγιάννη που πρωταγωνιστεί στη νέα δραματική καθημερινή σειρά του ΑΝΤ1 «Ηλιος», παραχώρησε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο περιοδικό «ENJOY» και στην Μαρία Ανδρέου κατά την διάρκεια των γυρισμάτων.
Aπό τη «Γυναίκα χωρίς όνομα», στον «Ηλιο». Από τη Μαρίνα στην Αλίκη. Τι έχει αλλάξει σ’ έσενα;
Ως Ντόρα δεν έχω αλλάξει. Πατάω ίσως πιο γερά στα πόδια μου. Είμαι πιο ήρεμη, νιώθω ασφάλεια, έχω μεγαλώσει κιόλας, θα έλεγα ότι νιώθω μια συναισθηματική ωρίμανση. Βέβαια, έπειτα από δύο χρόνια καθημερινής παρουσίας στη μικρή οθόνη με το «Γυναίκα χωρίς όνομα» ο κόσμος με αναγνωρίζει στον δρόμο και γι’ αυτούς είμαι η Μαρίνα. Δεν είναι τυχαίο αυτό, γιατί με αγάπησαν μέσα από αυτόν τον ρόλο και τώρα πάμε δυναμικά για την Αλίκη. Δεν με νοιάζει που στον δρόμο με φωνάζουν Μαρίνα, με τη Μαρίνα είχαν καθημερινό ραντεβού επί δύο χρόνια και τους ευχαριστώ πολύ.
Πόσο τυχερή νιώθεις που έχεις δουλειά φέτος στην τηλεόραση μέσα στην πανδημία του κορωνοϊού;
Λέω δόξα τω Θεώ, γιατί δυστυχώς πολύ αξιόλογοι συνάδελφοί μου, μέσα στην πανδημία και με όλα αυτά τα μέτρα που έχει πάρει η Πολιτεία για το θέατρο, θα βρεθούν χωρίς δουλειά. Μετά το το τέλος της σειράς «Γυναίκα χωρίς όνομα» με προσέγγισαν αρκετοί παραγωγοί για δουλειά και είπα από μέσα μου όλο αυτός ο αγώνας με τα καθημερινά γυρίσματα σε μια δύσκολη σειρά όπως το «Γυναίκα χωρίς όνομα» δεν πήγε χαμένος. Εβγαλε καρπούς. Οταν μου έδειξαν οι παραγωγοί του «Ηλιου» το τρέιλερ της σειράς που παίζεται στη Γαλλία, γιατί το σενάριο βασίζεται σε γαλλικό σίριαλ, μού άρεσε πάρα πολύ, γιατί είχε μια κινηματογραφική αισθητική. Παράλληλα, όταν είδα και τα επεισόδια κατάλαβα ότι έχει τέτοια ιδιαίτερη αστυνομική πλοκή που θα ιντριγκάρει τους τηλεθεατές, καθώς κατάλαβα ότι ο κάθε ήρωας θα μπορούσε να ήταν ο δολοφόνος. Οι περισσότεροι πρωταγωνιστές του σίριαλ αναρωτιόμαστε, γιατί ακόμη δεν ξέρουμε ούτε κι εμείς, μήπως ο ήρωάς μας έχει κάνει τον φόνο…
Δηλαδή μπορεί και η Αλίκη να έχει κάνει τον φόνο;
Πού ξέρεις; Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ, θα μπορούσε η Αλίκη να το έχει κάνει αυτό; Ολοι οι ήρωες της σειράς είχαν κίνητρο.
Η Αλίκη πώς αντιδρά όταν μαθαίνει την επιστροφή της Λήδας; Δεν φοβάται; Ο σύζυγός της και η Λήδα είχαν μια ερωτική σχέση στο παρελθόν…
Πώς δεν φοβάται; Δεν πρόκειται για παιδικό έρωτα. Πρόκειται για έναν ολοκληρωμένο νεανικό έρωτα που σταμάτησε βίαια με την εξαφάνισή της. Ο άντρας της Αλίκης ήθελε να παντρευτεί τη Λήδα, να κάνει παιδιά μαζί της, άρα η επιστροφή της είναι ωρολογιακή βόμβα. Η Αλίκη ήξερε γι’ αυτόν τον έρωτα και στήριξε τον γάμο της πάνω σ’ ένα μεγάλο ψέμα. Ο άντρας της δεν την ερωτεύτηκε, απλώς συμβιβάστηκε με την ιδέα της δημιουργίας μιας οικογένειας. Ο Φίλιππος την αγάπησε την Αλίκη, σιγά σιγά νιώθει μια ασφάλεια μαζί της. Αλλά και η Αλίκη ήξερε το ρίσκο που παίρνει μαζί του. Η καρδιά του ήταν αλλού. Δική της λοιπόν η επιλογή. Τα απωθημένα στη ζωή κάποια στιγμή θα βγουν στον ήλιο, πέρα από κοινωνικές επιταγές και δεσμεύσεις.
Τι θα κάνει η Αλίκη για να μη χάσει τον Φίλιππο, γιατί πιστεύω ότι θα ταυτιστούν πολλές γυναίκες μαζί της…
Υπομονή. Και αυτή γνώριζε την αλήθεια ότι ο Φίλιππος αγαπούσε τη Λήδα, άρα το ηθικό γι’ αυτήν είναι να πάει με τα νερά του, να μην του θυμώσει, να είναι γλυκιά, να μην φτάσει με τη ζήλια τα πράγματα στα άκρα, αλλά να παλέψει για την οικογένεια που έχουν μαζί. Πάντως εγώ, ως Ντόρα, θα είχα σηκωθεί και θα είχα φύγει, αν ένιωθα ότι η καρδιά του άντρα μου δεν μου ανήκει 100%. Δεν παρακαλάς τον άλλον για να μείνει. Είναι ελεύθερος να αποφασίσει πού πραγματικά είναι ευτυχισμένος. Αν αξίζει να τα τινάξει όλα στον αέρα, μια βάση, μια οικογένεια, για έναν έρωτα που επέστρεψε έπειτα από 18 χρόνια, τότε πάει να πει ότι αυτός ο έρωτας ήταν πολύ δυνατός. Ολα αυτά δεν είναι παιχνίδι είναι αποφάσεις ζωής. Γι’ αυτό λέω ότι όλα στη ζωή είναι επιλογές και πρέπει να τις υποστηρίξεις με αλήθεια.
Πώς είναι τα γυρίσματα μέσα στην πανδημία;
Κάνουμε συχνά τεστ και τρέχουμε καθημερινά έναν μαραθώνιο για να μην μας βρει ξανά μια νέα καραντίνα, πράγμα που απεύχομαι. Στο πρώτο lockdοwn όλα ήταν πρωτόγνωρα. Τώρα ξέρουμε τι μας περιμένει και οι περισσότεροι από εμάς, δεδομένου ότι δεν έχουμε προλάβει να κάνουμε ένα κομπόδεμα, δεν θα αντέξουμε οικονομικά μια ακόμη καραντίνα και το βοήθημα του κράτους δεν αρκεί. Στην πρώτη καραντίνα επειδή δούλευα σε πολύ εντατικούς ρυθμούς είχα ανάγκη από ξεκούραση. Θυμάμαι ότι κοιμόμουν γύρω στις 14 ώρες την ημέρα και σηκωνόμουν μόνο για να φάω. Οταν ξεκουράστηκα, άρχισα να διαβάζω, να ακούω μουσική, να βλέπω ταινίες, αλλά κάποια στιγμή όλα αυτά εξαντλήθηκαν μέσα μου. Ηθελα τη δημιουργία. Οταν δεν έχεις και την πολυτέλεια να μένεις και σ’ ένα μεγάλο σπίτι με αυλή, με μεγάλες βεράντες ή να πεταχτείς στο εξοχικό σου, έρχεσαι και πνίγεσαι. Εγώ μένω σ’ ένα δυάρι μαζί με την αδερφή μου και αυτομάτως το σαλόνι έχει γίνει το δωμάτιο της μικρής. Αρα, από την κουζίνα στην κρεβατοκάμαρα και μετά μια βόλτα στον δρόμο ήταν ασφυκτικά. Η καραντίνα άλλες οικογένειες τις διέλυσε και άλλες τις ένωσε.
Τι θα γίνει με τον φετινό θεατρικό χειμώνα; Πάνω από 200 θεατρικές σκηνές στην Αθήνα. Δεν πρέπει να βρεθεί ο τρόπος να λειτουργήσουν;
Σίγουρα. Το θέατρο είναι το πιο ασφαλές μέρος. Είναι ένας χώρος στον οποίον γίνεται απολύμανση. Οι θεατές μπορεί να κάτσουν με απόσταση. Δηλαδή στο αεροπλάνο μπορούμε να κάτσουμε δίπλα δίπλα και όχι στο θέατρο με απόσταση; Παράλογο μου φαίνεται. Επίσης οι θεατές μπορούν να φοράνε τη μάσκα τους. Μην ξεχνάμε ότι είναι και στατικοί. Δεν κουνιούνται την ώρα της παράστασης, να πάει να μιλήσει ο ένας στον άλλον. Κάτω από το σπίτι μου υπάρχουν τσιπουράδικα και μπαρ και είναι φίσκα από κόσμο. Οταν βλέπω αυτή την εικόνα του συνωστισμού διαπιστώνω σιγά σιγά κι εγώ ότι δεν θα αποφύγουμε μια νέα καραντίνα. Μου φαίνεται αυτονόητο πια. Και είναι λυπηρό, γιατί το Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν έχει πολλές ΜΕΘ και θα δούμε μπροστά μας τον χειμώνα να εξελίσσεται -αν δεν τηρήσουμε τώρα όλοι μαζί τα μέτρα με τις μάσκες- μια πολύ άσχημη και θλιβερή ιστορία. Οι γιατροί και η Πολιτεία σού λένε βάλε τη μάσκα σου, κάτι ξέρουν. Είναι μια ωρολογιακή βόμβα πάνω από το κεφάλι μας. Γιατί το πήραμε τόσο αψήφιστα, ενώ την άνοιξη συμμορφωθήκαμε;
Στον κλάδο σου υπάρχει μεγάλη ανεργία;
Τεράστια. Στο είπα και πιο πριν. Νιώθω πολύ τυχερή. Και φέτος γίνονται αρκετές σειρές μυθοπλασίας, αλλά και πάλι πόσους ηθοποιούς να απασχολήσει η τηλεόραση; Το δυναμικό είναι πολύ και οι ηθοποιοί, κακά τα ψέματα, το σπίτι τους είναι το θέατρο και φέτος θα είναι οι περισσότεροι άνεργοι. Δεν γίναμε ηθοποιοί για να πλουτίσουμε. Ξέρουμε ότι ο χώρος μας δεν έχει λεφτά. Ελάχιστοι ηθοποιοί στις χρυσές εποχές της ελληνικής τηλεόρασης έβγαλαν χρήματα και αυτό μεταφέρθηκε και στο θέατρο. Πραγματικά, ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω, φταίει το σωματείο μας, εμείς οι ίδιοι, δεν ξέρω γιατί δεν υπερασπιστήκαμε το δικαίωμά μας να πληρωνόμαστε τις πρόβες μας. Δηλαδή πας, βάζεις τη βενζίνη σου, κάνεις ώρες πρόβα, τρως έξω και τα βάζεις από την τσέπη σου; Γιατί; Συμφωνώ με τον παραγωγό να μη φαίνομαι, να μην υπάρχω, ενώ για τρεις μήνες κάνω πρόβες στο θεάτρό του; Δεν ζητάω από τη δουλειά μου να βγάλω εκατομμύρια, δεν γίνεται από αυτήν τη δουλειά, στο Χόλιγουντ ίσως, και εκεί λίγοι τα παίρνουν, αλλά αυτό που θέλω είναι να αλλάξει αυτή η κατάσταση με τις πρόβες και να επικρατήσει η λογική και το δίκαιο.
Δύσκολη χρονιά το 2020, όπως και να την πάρεις…
Σωστά. Δεν είναι μόνον η πανδημία είναι και οι προκλητικές δηλώσεις του Ερντογάν που όλο τσιγκλάει την Ελλάδα και λες από μέσα σου, θα ζήσουμε και κανένα πόλεμο; Τι έγινε κατά τη διάρκεια της καραντίνας στον Εβρο, στα σύνορά μας; Μια μάχη. Τι είδαμε; Μέχρι την Αγία Σοφία, ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς να γίνεται τζαμί και να βεβηλώνεται με αυτόν τον τρόπο. Τι έκανε η UNESCO γι’ αυτό; Το θέμα είναι αυτό το μνημείο με τα εξαιρετικά ψηφιδωτά πώς θα λειτουργήσει χωρίς να καταστραφεί όλος αυτός ο πλούτος του… Για μένα είναι λυπηρό που ο τουρκικός λαός έχει ηγέτη τον Ερντογάν. Πρώτα απ’ όλα οι ίδιοι υποφέρουν. Οι δημοσιογράφοι, οι καλλιτέχνες, οι συγγραφείς, οι καθηγητές Πανεπιστημίου, οι μορφωμένοι άνθρωποι βιώνουν μια τρομοκρατία. Οι άνθρωποι του πολιτισμού φυλακίζονται. Σε αυτήν τη χώρα υπάρχει δημοκρατία; Δεν βλέπετε πώς συμπεριφέρεται ο Ερντογάν στους πρόσφυγες; Μπαλάκι τούς έχει κάνει.Μοχλό πίεσης προς την Ευρώπη. Οι Ελληνες επειδή έχουν περάσει από προσφυγιά ξέρουν τι σημαίνει να μην έχεις στέγη και τροφή. Εχουμε ευαισθησία. Αλλά οι φιλανθρωπικές πράξεις δεν φτάνουν. Το θέμα είναι πολιτικό, σύνθετο, δεν μπορεί να το χειριστεί μόνον η Ελλάδα. Είναι ένα θέμα που πρέπει να βάλει πλάτη όλη η Ευρώπη. Αλλά και σε αυτό το θέμα η Ευρώπη είναι διαιρεμένη και η κάθε χώρα κάνει τα δικά της, κλείνει τα σύνορά της ακόμη και στους πρόσφυγες πολέμου. Ωραία, κάψανε, κατέστρεψαν τον καταυλισμό στη Μόρια και τους πήγαν σε έναν άλλο καταυλισμό δίπλα στη θάλασσα που θα πεθάνουν τον χειμώνα από το κρύο; Εδώ στο σπίτι σου είσαι τον χειμώνα και φοράς τρεις ρόμπες για να κυκλοφορήσεις, αν η πολυκατοικία δεν έχει συμφωνήσει για να βάλει πετρέλαιο. Σκέψου να ζεις δίπλα στο κύμα σε σκηνή και να βρέχει; Δεν θα επαναστατήσουν ξανά αυτοί οι άνθρωποι; Δεν θα αντιδράσουν; Και μιλάω για τους πρόσφυγες πολέμου. Γιατί μέσα σε αυτούς υπάρχουν και άλλοι που έχουν έρθει στη χώρα λαθραία, χωρίς νόμιμα χαρτιά ή εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα.
Πώς θα βγει το 2020;
Θα ήθελα να τα βλέπω αισιόδοξα τα πράγματα, αλλά με την πανδημία, την ανεργία, το Προσφυγικό και τα Ελληνοτουρκικά δεν ξέρω. Μέσα σ’ όλα αυτά προσθέστε και τον διχασμό. Είναι το εθνικό μας σπορ και στο διαδίκτυο που πολλά γράφονται ανυπόγραφα υπάρχει μεγάλη παραπληροφόρηση. Πολύ ψέμα, πολλά στημένα θέματα. Θεωρώ ότι αυτή η περίοδος που διανύουμε είναι πιο δύσκολη και από τον καιρό των Μνημονίων.
Είπες ότι θέλεις να διατηρείς την αισιοδοξία σου… Από πού αντλείς δύναμη;
Από τις αξίες που έχω μέσα μου, από την ομορφιά της φύσης, από το διάβασμα, από το θέατρο, από τη θετική είδηση της ημέρας. Διάβασα χθες ότι οι επιστήμονες είναι πολύ κοντά στην εύρεση θεραπείας για τον διαβήτη. Χάρηκα πάρα πολύ. Πάντα κυνηγάω στις εφημερίδες και στις ειδήσεις την καλή είδηση της ημέρας και οχυρώνομαι με αυτήν. Είναι στο χέρι σου να διαβάζεις τα καλά νέα. Επίσης, το να δεις ωραίες σειρές στην τηλεόραση είναι μια καλή επιλογή, μια διαφυγή. Στον ΑΝΤ1 έχουμε τις «Μέλισσες» με τόσους καλούς θεατρικούς ηθοποιούς, νέους και παλιούς, τον Γιάννη Μπέζο στο «Παρουσιάστε», τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη στη «Φαμίλια», μαζί με νέους ηθοποιούς, στον «Ηλιο» μια πλειάδα ηθοποιών με την επιστροφή του Γιώργου Καραμίχου στη μικρή οθόνη. Επίσης, βλέπω και στα άλλα κανάλια όπως στον Alpha, την «Αγελική» την επιστροφή της Φιλαρέτης Κομνηνού, του Γιώργου Χρυσοστόμου, σπουδαίων ηθοποιών. Υπάρχει επιλογή.
Και αφού υπάρχει επιλογή γιατί βλέπουμε το «Big Brother» ;
Δεν ξέρω. Αυτή είναι κακή τηλεόραση. Δεν μπορώ να το απαντήσω. Θα κοιτούσαμε άραγε μέσα από την κλειδαρότρυπα της πόρτας, στο σπίτι μας τι κάνει ο πατέρας μας, η αδερφή μας, η γιαγιά μας; Γιατί το κάνουμε στην τηλεόραση; Τι ενδιαφέρον έχει να δω, ίσα ίσα που με πιάνει το στομάχι μου, δεν με χαλαρώνει κιόλας, και να παρακολουθήσω έναν καβγά μεταξύ ανθρώπων με άλλο επίπεδο και ιδιοσυγκρασία; Γιατί να δω να ξεφτιλίζονται, δεν θα καώ από ένα τέτοιο θέαμα; Δεν θα πέσει τραγικά το επίπεδό μου; Οχι, δεν πρόκειται για ένα κοινωνικό πείραμα. Είναι μια σκόπιμη επιλογή διαφορετικών ατόμων, με διαφορετικές αντιλήψεις που θα φάνε μαθηματικά ο ένας τον άλλον και θα δημιουργηθεί ίντριγκα. Αυτό τρέφει τον τηλεθεατή, ο τσακωμός, η ζωή των άλλων. Είμαστε υπεύθυνοι και εμείς ως τηλεθεατές για τα νούμερα τηλεθέασης που δίνουμε στο «Big Brother», όπως και στο «Bachelor».
Μεγάλη απαξίωση για τις γυναίκες να κυνηγάνε έναν άντρα…
Εξευτελισμός. Πολύ λυπηρό να ακούς «σε παρακαλώ θέλω να μιλήσω ένα λεπτό εγώ με τον Παναγιώτη», «συγγνώμη θα σε διακόψω και θα σου πάρω τον Παναγιώτη». Ο Παναγιώτης, αντικείμενο του πόθου και οι υποψήφιες νύφες να μαλλιοτραβιούνται. Γι’ αυτήν την ισότητα δώσαμε μάχες οι γυναίκες; Γιατί επικροτούμε σαν κοιμισμένοι αυτή την trash τηλεόραση; Η τηλεόραση είναι ένα πολύ δυνατό μέσο. Και στους ανθρώπους που βρίσκονται στην επαρχία και δεν έχουν την επιλογή του θεάτρου τούς κάνει συντροφιά. Γιατί τους βάζεις να δουν ένα τέτοιο πρόγραμμα, που δεν ξέρω αν είναι ψεύτικο κιόλας και αν σφάζονται οι παίκτριες για την αγάπη του Παναγιώτη ή τα λεφτά που τους δίνει η παραγωγή ή τη δημοσιότητα; Αν το πρόγραμμα είναι φτιαχτό, οι καβγάδες γίνονται επίτηδες, ποια είναι η λογική να κάτσω να το δω; Απλώς δεν υπάρχει λογική. Στην τηλεόραση μπορείς να δεις από όπερα μέχρι ντοκιμαντέρ, στο εξωτερικό αυτό συμβαίνει, γιατί να μην έχει την ίδια δυνατότητα μια γυναίκα που ζει στα Γιάννενα να δει μια παράσταση από τη Λυρική Σκηνή; Πάντως φέτος μπορεί ο τηλεθεατής ν’ αλλάξει το κανάλι και να μη δει ριάλιτι. Εχει επιλογές στη μυθοπλασία. Ας το κάνει.
Το «GNTM» πώς το βλέπεις;
Δεν έχω καταλάβει γιατί αυτά τα μοντέλα θα πρέπει να μείνουν σ’ ένα σπίτι. Ποιος ο λόγος; Πάλι γίνεται ριάλιτι εγκλεισμού. Γιατί να μη δούμε πασαρέλα, φωτογραφίσεις και μέχρι εκεί. Γιατί όλες οι παραγωγές θα πρέπει να γίνουν «Καρντάσιανς»; Είναι σαν το Ιnstagram. Εχει μια ψευτιά όλο αυτό. Οπως τα φίλτρα που βάζουν στις φωτογραφίες του Ιnstagram. Ξέρετε τι κακό έχουν κάνει στην ψυχολογία των νέων τα φίλτρα; Πολλά παιδιά δεν αρέσουν στον εαυτό τους, δεν μεγαλώνουν χαλαρά, φυσιολογικά, είναι δέσμια της εικόνας τους, βιώνουν αρνητικά συναισθήματα, σκέφτονται πλαστικές επεμβάσεις στα 16 τους. Το σύστημα της ομορφιάς έχει δημιουργήσει δυστυχισμένους νέους και ένα μεγάλο κοινωνικό δίλημμα. Σε όλον αυτόν τον παροξυσμό της εικόνας για μένα μεγαλύτερη αξία και σημασία έχει η υγεία, η δύναμη στον χαρακτήρα, η προσωπικότητα. Αυτό είναι το κριτήριο, ο χαρακτήρας.
Τι εύχεσαι στους Ελληνες;
Υπομονή. Άλλωστε είναι στο DNA μας η μάχη και ο αγώνας.
