Μεγαλώνοντας κάτω από αντίξοες συνθήκες κατάφερε να κάνει καριέρα στην υποκριτική κερδίζοντας αρκετά λεφτά που τον συντήρησαν μέχρι το τέλος της ζωής του. Τα πάθη του ήταν δύο: γυναίκες και αυτοκίνητα.
Ο Αλέκος Τζανετάκος, γεννήθηκε το 1937 σε μια πολύτεκνη οικογένεια που έχασε τον πατέρα της. Από τα πέντε παιδιά ήταν το μόνο αγόρι και προκειμένου να βοηθήσει τη μητέρα του να μεγαλώσει τις 4 αδερφές του, έπρεπε το πρωί να δουλεύει ενώ το βράδυ φοιτούσε στο νυχτερινό γυμνάσιο.
«Άρχισα κι εγώ να δουλεύω κάνοντας οποιαδήποτε δουλειά. Σφουγγαρίκι στις αυλές και στα πεζοδρόμια των πλουσίων, δεν ντρεπόμουν, αλλά ποτέ δεν ζητιάνεψα. Θυμάμαι τη μάνα μου που μας έκοβε μία μικρή φέτα ψωμί, την έβρεχε και την πασπάλιζε με ζάχαρη ή κάποιες φορές την άλειφε με θρεψίνη και περιμέναμε πότε θα ’ρθει η Κυριακή να φάμε κρέας με μακαρόνια, μετά το κατηχητικό» είχε δηλώσει σε συνέντευξη του. «Όλη την εβδομάδα ξυποληταριό, δεν υπήρχαν παπούτσια, την Κυριακή μόνο μας έβαζε η μάνα μας τα άσπρα καλτσάκια και τα λουστρινένια παπούτσια για να πάμε στην εκκλησία. Κοιμόμασταν στρωματσάδα στην αυλή και από πάνω είχαμε φτιάξει ένα καφασωτό όπου ήταν απλωμένο ένα τεράστιο γιασεμί ανατολίτικο και μοσχοβολούσε καθώς μας έπαιρνε ο ύπνος» συνεχίζει.
Ο Αλέκος Τζανετάκος, αναδείχθηκε μέσα από δευτεραγωνιστικούς ρόλους, πλαισιώνοντας ιερά τέρατα του ελληνικού κινηματογράφου. Έπαιζε συνήθως τον «ατίθασο» και «επιπόλαιο νέο» ενώ από τις πιο κωμικές του ερμηνείες του ήταν ως «καρπαζοεισπράκτορας»
«Οι καρπαζιές που έτρωγα βροχή στις ταινίες ήταν αληθινές, ο σβέρκος μου το ξέρει! Στην ταινία σφαλιάρες, το ίδιο και στο θέατρο, δύο παραστάσεις, έτρωγα ξύλο από τις έξι το πρωί μέχρι τη μία τη νύχτα. Κάποτε παίζαμε στο θέατρο με τον Λάμπρο τον Κωνσταντάρα, αυτόν τον πρίγκιπα του θεάτρου, που μου είχε κουδουνίσει το μυαλό με τη χερούκλα του. Είχε μακρύ χέρι σαν παντόφλα και όταν το σήκωνε για να αμολήσει τον κεραυνό (τη σφαλιάρα), γινότανε σεισμός οκτώ Ρίχτερ και τα μάτια μου έβλεπαν αστράκια στον αέρα. Του έλεγα: ρε Λάμπρο, δεν μπορείς να βάζεις λιγότερη δύναμη;» έχει πει σε συνέντευξή του.
Ο ίδιος που περιγράφει τον εαυτό του ως «οργισμένο και ανήσυχο πνεύμα» είχε δύο μεγάλα πάθη: τα αυτοκίνητα και τις γυναίκες.
Αγαπούσε ιδιαίτερα την ταχύτητα και γι’ αυτό ξόδευε αρκετά χρήματα στα αυτοκίνητα.
«Άλλο χόμπι μου είναι τα γρήγορα αυτοκίνητα και οι μοτοσικλέτες, έχω τέσσερις μοτό και τρία αυτοκίνητα. Λάτρης των πιστολιών, έχω τα καλύτερα πιστόλια και τα ακριβότερα, έχω κι ένα κότερο ιταλικό, ένα Καντιέρι Ραφαέλι με δύο μηχανές, πετρελαιομηχανές, και πηγαίνω πορεία εικοσιπέντε με τριάντα μίλια. Τα καλοκαίρια το γεμίζω με όμορφες κοπελιές και αλωνίζουμε τα νησιά»
Ο Αλέκος Τζανετάκος τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε μόνος. Παρόλο που δεν συγκαταλέγεται στους Έλληνες ζεν πρεμιέ, είχε μεγάλη επιτυχία στις γυναίκες. Στην αυτοβιογραφία του αποκάλυψε πως είχε αρραβωνιαστεί 17 φορές, χωρίς κανένας από τους αρραβώνες να φτάσει σε γάμο.
«Ιδανικός για σύζυγος, αλλά δεν παντρεύτηκα ποτέ, δεν ξέρω τι φταίει. Πάντα είμαι έτοιμος να ανέβω τα σκαλιά της εκκλησίας, δεν φοβήθηκα ποτέ, πιστεύω στην οικογένεια, λατρεύω τα παιδιά. Λύκος μοναχικός, τι έφταιξε που έμεινα μόνος και δεν παντρεύτηκα μέχρι τώρα; Μ’ έφαγε ο έρωτας, έχω κάνει δεκαεπτά αρραβώνες και κανένα γάμο. Ίσως είναι και το κισμέτ, που λένε οι Άραβες» όπως ανέφερε.
Έφυγε από τη ζωή στις 11 Απριλίου του 2010, σε ηλικία 73 ετών.
