Με μεγάλη αγάπη για το τραγούδι και τη μουσική από πολύ μικρή ηλικία. Με αυτή την αγάπη, αλλά και με μεγάλη προσπάθεια κατάφερε λοιπόν, μαζί με τους φίλους του, να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα.
«Κυκλοφορεί το επόμενο μας κομμάτι πάρα πολύ σύντομα. Ψάχνουμε τον τίτλο, έχει να κάνει με τα “ψέματα” θα πω αυτό σαν ατάκα και είναι ένα πολύ ανεβαστικό κομμάτι. Η αλήθεια είναι ότι δεν μας έχετε συνηθίσει έτσι, δεν έχουμε ξαναβγάλει κάτι τέτοιο», λέει ο frontman του συγκροτήματος
Τον Πέτρο Πυλαρινό τον γνώρισα πριν αρκετά χρόνια, στην Πάτρα. Τότε, που έκανε τα πρώτα του βήματα σε κάποια live, είτε μόνος του είτε με τα υπόλοιπα παιδιά από τη τωρινή μπάντα, χωρίς να γνωρίζει τότε, τι θα ακολουθούσε. Άνθρωπος με αξίες, άνθρωπος χαμηλών τόνων. Με μεγάλη αγάπη για το τραγούδι και τη μουσική από πολύ μικρή ηλικία. Με αυτή την αγάπη, αλλά και με μεγάλη προσπάθεια κατάφερε λοιπόν, μαζί με τους φίλους του, να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα. Η αρχή για όλα ήταν η συμμετοχή του στο “Fame Story”, κάποιες εμφανίσεις στα μπουζούκια και μετέπειτα κάποια live σε μαγαζιά της Πάτρας. Τα καλύτερα.. δεν άργησαν να έρθουν. Ας μας τα πει ο ίδιος, σε μία αποκλειστική εφ΄όλης της ύλης συνέντευξη..
· Καλησπέρα Πέτρο! Θέλω να ξεκινήσουμε με λίγα λόγια για εσένα. Πως ήταν η παιδική σου ηλικία; Πότε κατάλαβες ότι το τραγούδι και η μουσική σε γεμίζουν τόσο, ώστε να το κάνεις επάγγελμα;
Καλησπέρα, εγώ σας ευχαριστώ που με φιλοξενείτε και μου δίνετε την ευκαιρία να παραχωρήσω αυτή τη συνέντευξη. Η παιδική μου ηλικία ήταν πάρα πολύ όμορφη, γεμάτη ωραίες αναμνήσεις, οικογενειακές και μουσικές γιατί έχω καταλάβει από πολύ μικρός ότι ήθελα να ασχοληθώ με τη μουσική, αν όχι επαγγελματικά, πάντα είχα το μικρόβιο του να φτιάχνω δικά μου τραγούδια και να παρουσιάζω τη μουσική που έγραφα από μικρός, στην οικογένειά μου και στους φίλους μου.
· Γνωρίζω ότι σπούδασες κάτι σχετικό με υπολογιστές και ότι κάποια στιγμή είχες μια δουλειά σε σχέση με το αντικείμενο. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να την αφήσεις; Μπορούσε να συνδυαστεί με τη μουσική;
Ναι ισχύει, έχω σπουδάσει πολυμέσα που έχει να κάνει με το software κομμάτι των υπολογιστών και με τα Media. Ο συνδυασμός αυτών των σπουδών με το γεγονός ότι εγώ είχα το μικρόβιο να ενορχηστρώνω τη δική μου μουσική, με έφερε πιο κοντά στο να μπορώ να κάνω αυτό που είχα στο κεφάλι μου σαν τραγούδι ηχογράφημα, να το φέρω δηλαδή στην πραγματικότητα. Με βοήθησε πάρα πολύ. Η αλήθεια είναι, ότι δούλεψα πάνω στο αντικείμενο τρία-τέσσερα χρόνια, στην κατασκευή ιστοσελίδων και στην επεξεργασία των media, αλλά και στη διαφήμιση. Πράγμα το οποίο δεν μπορούσα να συνεχίσω, γιατί η ζωή με την μπάντα ήταν αρκετά απαιτητική για να συνεχιστεί επαγγελματικά αυτό που έκανα μέχρι τότε, αλλά και γιατί βρήκα τελικά πιο ενδιαφέρουσα την ενασχόλησή μου με τη μουσική.
· Τώρα θα σε πάω λίγο στα πρώτα σου βήματα στο χώρο. Πως ήταν τα πράγματα στο “Fame Story 3”; Υπήρχε κάτι που, τότε σε σταματούσε από το όνειρο;
Από το “Fame Story” μιας και το θυμήθηκες, πάνε πάνω από 15 χρόνια, νομίζω. Δεν είναι ότι κάτι με σταμάταγε από το να ζήσω φουλ το όνειρο του να ασχοληθώ με τη μουσική επαγγελματικά, απλά δεν είχα τις εμπειρίες, τις παραστάσεις, το χαρακτήρα.. Δεν ήταν η ώρα μου, πώς να το πω.. δηλαδή μπορεί να μου δόθηκε η ευκαιρία, αλλά δεν ήμουν έτοιμος εγώ να την αρπάξω. Πρέπει να ‘σαι πάνω από όλα έτοιμος εσύ για να προχωρήσεις στο επόμενο βήμα, όταν σου δοθεί η ευκαιρία και κάτι δεν μου κόλλαγε και στη ζωή μου σαν σόλο τραγουδιστής, επειδή δούλεψα ως σόλο σε νυχτερινά κέντρα αρκετά τα πρώτα χρόνια και το σταμάτησα για να συνεχίσω τις σπουδές μου, κάτι πάντα δεν μου κόλλαγε σε όλο αυτό και ήθελα να το κάνω λίγο πιο παρεΐστικο, πιο “μπαντικό” και μετά προέκυψαν οι “Alcatrash” και με βοήθησαν να το λύσω αυτό το θέμα.
· Ποια είναι τα βήματά σου μετά το “Fame Story” και πριν τη δημιουργία των “Alcatrash” ;
Μετά το “Fame Story” λοιπόν, έκανα κάποια live μόνος μου και δούλεψα και στα μπουζούκια, δίπλα σε αρκετά μεγάλους καλλιτέχνες, αλλά δεν μου άρεσε καθόλου η νυχτερινή ζωή και τα μπουζούκια σαν διαδικασία και απομακρύνθηκα. Τελείωσα τις σπουδές μου, συνέχισα να κάνω αραιά και πού κάποια live και δούλευα πάνω στο αντικείμενό μου πιο πολύ, στα πολυμέσα, παράλληλα φτιάχνοντας μια υποδομή στο μυαλό μου και στη ζωή μου, ώστε να μπορέσω να ασχοληθώ μετέπειτα επαγγελματικά με τη μουσική.
· Και στο τραπέζι έπεσε η σκέψη του συγκροτήματος με τους φίλους σου. Ποιος είχε την ιδέα για αυτό και πως προέκυψε το όνομα της μπάντας;
Η ιδέα της μπάντας “Alcatrash” ήταν του Ανδρέα και του Κώστα, κυρίως. Αυτοί είχαν τη σπίθα ας πούμε, να ξεκινήσουν αυτό το πράγμα. Με πήραν τηλέφωνο και ήμουνα κατευθείαν υπέρ του να ξεκινήσουμε κάτι τέτοιο και αργότερα, περίπου ένα χρόνο μετά, μπήκε στην παρέα και ο Σταύρος. Σαν φίλοι, γνωριζόμασταν από πριν την μπάντα, είχαμε παίξει μαζί, ξέραμε ο ένας τον άλλον και γνωρίζοντας ότι έχουμε πάρα πολλά κοινά, στους χαρακτήρες μας, στον τρόπο διασκέδασής μας και στα μουσικά μας ακούσματα, θέλαμε να το κάνουμε αυτό το πράγμα πια, μόνοι μας και όχι πλαισιώνοντας μουσικά κάποιον άλλον τραγουδιστή ή παίζοντας σε άλλες μπάντες. Θέλαμε να φτιάξουμε μία μπάντα που να παίζει τη μουσική που μας διασκεδάζει εμάς και έτσι κάναμε. Το όνομα “Alcatrash” είναι ιδέα του τωρινού λογιστή μας, του Σπύρου. Βιαζόμασταν για να κάνουμε το πρώτο μας live και ήταν σίγουρο ότι θα διάλεγα κάποιο λογοπαίγνιο, απλά δεν μου καθόταν στο μυαλό, δε μπορούσα να σκεφτώ κάτι που να έχει σχέση με τα trash πάρτυ που πηγαίναμε τότε και θέλαμε να συνδυάσουμε το ηχόχρωμα της μπάντας με αυτό το πράγμα. Έτσι, το σκέφτηκε ο Σπύρος και μας είπε “γιατί δεν το λέτε Alcatrash” και αφού δεν έπεσε σοβαρά κάποια άλλο όνομα στο τραπέζι, το έχουμε από τότε.
· Ποια ήταν τα συναισθήματά σου, στα πρώτα σας βήματα; Το ένιωθες αυτό που ερχόταν ή προτιμούσες να κρατάς χαμηλά τον πήχη;
Όχι, φυσικά και δεν το περίμενα αυτό που ήρθε μετέπειτα.. Σε συζητήσεις μας με τον Ανδρέα υπήρχε η “διαμάχη” ότι εγώ το έβλεπα πιο ερασιτεχνικά, γιατί σαν προσπάθεια έχει μέσα πολύ το παρεΐστικο και το fun, ενώ ο Ανδρέας πίστευε ότι επειδή λείπει αυτό το πράγμα από την ελληνική μουσική σκηνή, μοιραία θα πάρει επαγγελματική διάσταση. Τελικά, όπως και σε πάρα πολλά πράγματα είχε δίκιο ο Ανδρέας και όχι εγώ, γιατί όπως είδαμε κληθήκαμε να τα βγάλουμε πέρα δίπλα σε πολύ μεγάλα ονόματα και σε πολύ μεγάλα stages.
· Ξέρω ότι και τα υπόλοιπα παιδιά του συγκροτήματος είναι από την Πάτρα και είστε φίλοι χρόνια. Τι είναι αυτό που σας κρατάει δεμένους και στα επαγγελματικά σας βήματα;
Είναι πολύ απλό αυτό που μας κρατάει δεμένους με τα παιδιά. Είμαστε φίλοι πάνω από όλα δηλαδή δεν είμαστε πρώτα συνεργάτες, είμαστε πρώτα φίλοι και σαν δεύτερη παράμετρος και συμβουλή προς νέους ανθρώπους που θέλουν να κάνουν το ίδιο πράγμα, είναι ότι είχαμε κοινό στόχο, θέλαμε δηλαδή να πετύχουμε το ίδιο πράγμα. Είτε αυτό είναι να βγάλουμε ένα τραγούδι, είτε αυτό είναι να κάνουμε ένα ωραίο live. Πάντα να βλέπουμε το επόμενο βήμα και να είναι κάτι που θέλουμε και οι τέσσερις, στην προκειμένη περίπτωση δηλαδή εμείς που είμαστε τέσσερις. Να θέλουμε κάτι κοινό, αλλά πάνω από όλα να μην ξεχνάμε ότι η μπάντα ξεκίνησε από φιλία ανάμεσα στα μέλη της.
· Πρώτη τηλεοπτική εκπομπή το “The 2night Show” με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία; Θυμάσαι κάποιο αμήχανο περιστατικό την ώρα των γυρισμάτων;
Όντως η πρώτη μας τηλεοπτική παρουσία ήταν στο πλευρό του Γρηγόρη στο 2night. Ο Γρηγόρης, ήξερε τη μουσική που έγραφα και πως τραγουδούσα, από το γεγονός ότι είχα στείλει πολλές φορές στο “Sfera” μουσική μου για να δω αν τους αρέσει κάτι και είχαν παίξει 1-2 κομμάτια μου. Είχα καλές σχέσεις μετά από αυτό και με τους άμεσους συνεργάτες του, τη Ράνια Κωστάκη και τον Γιώργο Λιανό. Έτσι, ξεκινήσαμε τη συνεργασία μας με αρκετό ρίσκο από την πλευρά του Γρηγόρη γιατί πραγματικά ήμασταν μία μπάντα που δεν είχε κάνει κάποιο ουσιαστικό επαγγελματικό βήμα, πέρα από τοπικά live. Παρ’ όλα αυτά, είδε την ενέργειά μας και τη δίψα μας για να παρουσιάσουμε κάτι καινούργιο, το αναγνώρισε και μας πέταξε κατευθείαν στα βαθιά. Ήταν μια πάρα πολύ διδακτική εμπειρία και τον ευχαριστούμε πάρα πολύ για αυτό. Πάρα πολλά απρόοπτα έχουν συμβεί κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων μιας από τις μεγαλύτερες τηλεοπτικές παραγωγές στην Ελλάδα, όπως είναι το 2night, είναι φυσικό λοιπόν να συνέβαιναν διάφορα ευτράπελα. Αυτό που μας έχει μείνει επειδή μου ζητάς να πω κάτι που δεν φαινόταν στην κάμερα, είναι το γεγονός ότι έχει χρειαστεί να κάνουμε γύρισμα και έξω να έχει ξημερώσει, δηλαδή να έχουμε μπει μέσα στις 12:00 το μεσημέρι και να φύγουμε την άλλη μέρα στις 6:00 – 7:00 το πρωί, αλλά το θυμόμαστε με αγάπη και γέλια. Να φανταστείς, ακόμα πηγαίνουμε στο πλατό του 2night καμιά φορά, έτσι για να πούμε ένα γεια στα παιδιά που δουλεύουν εκεί και στο Γρηγόρη.
· Δύο χρόνια μετά αν δεν κάνω λάθος, σας βλέπουμε στο πλευρό του Νίκου Μουτσινά στην εκπομπή “Για την παρέα” . Προς το παρόν, μετράτε 2 σεζόν μαζί του. Φαίνεται, να δέσατε γρήγορα. Ποια είναι η εμπειρία σου από αυτή τη συνεργασία;
Ναι συνεχίσαμε λοιπόν, μετά στο “Για την παρέα” ή “Καλό μεσημεράκι” φέτος, 2η σεζόν. Όλα μια χαρά, άψογη συνεργασία με όλο το team. Μη τα λέμε χίλιες φορές και επαναλαμβανόμαστε και είμαστε σαν αυτούς που κοροϊδεύουμε που όλα πάνε καλά και αφού πάνε καλά στο backstage, θα πάνε καλά και στο live. Οι live εκπομπές είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα που μπορεί να κάνει κάποιος στη τηλεόραση, ειδικά όταν έχουν μέσα live μουσική, γιατί το γεγονός ότι δεν μπορείς να κάνεις edit, να πειράξεις δηλαδή τη μουσική σου και βγαίνει αφιλτράριστη ζωντανά, κάθε δευτερόλεπτο κάθε μεσημεριού όλου του χρόνου, είναι κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ απαιτητικό και ίσως πολύ περισσότερο από όσο καταλαβαίνει ο μέσος τηλεθεατής. Σίγουρα, είναι πιο δύσκολο από όσο περιμέναμε και εμείς, αλλά και πολύ πιο διδακτικό και διασκεδαστικό ως εμπειρία.
· Τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα πέρα από την εκπομπή, έχετε συνεργαστεί και με άλλους μεγάλους καλλιτέχνες όπως με τον Γιώργο Μαζωνάκη στο “Έναστρον” και με την Καίτη Γαρμπή στο MAD VMA. Πως θα χαρακτήριζες αυτές τις συνεργασίες; Είχε συμβεί ποτέ κάτι περίεργο την ώρα που παίζατε στη πίστα;
Καλά, είμαστε πάρα πολύ τυχεροί για το γεγονός ότι έχουμε συνεργαστεί με ονόματα όπως η Καίτη Γαρμπή και ο Γιώργος Μαζωνάκης και τόσα ονόματα που ξεχνάμε να πούμε κάθε φορά στις συνεντεύξεις, όπως ας πούμε άπ’ τις πρώτες συνεργασίες μας με τον Διονύση Σχοινά σε αρκετά live ή με τον Νίνο ή με τον Κωνσταντίνο Αργυρό στο “Fantasia”, το καλοκαίρι που μας πέρασε. Πραγματικά, δεν το είχαμε φανταστεί καθόλου ότι θα συνεργαζόμαστε με ανθρώπους που τους είχαμε “είδωλα” στο χώρο, αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν έχει τελειώσει, περιμένουμε το επόμενο βήμα που είναι εξίσου σημαντικό και έχει να κάνει πάλι με συνεργασία με μεγάλα ονόματα. Το ότι συμβαίνουν ευτράπελα στις πίστες της αθηναϊκές και μη, εννοείται και εμάς μας έχουν τύχει πάρα πολλά, αν και είμαστε πολύ λιγότερο καιρό στο χώρο από καταξιωμένους επαγγελματίες. Παρόλα αυτά, αυτό που ξεχωρίζω σαν εμπειρία που μας άγχωσε και είναι σπάνιο να συμβεί στην πίστα, είναι την περσινή Πρωτοχρονιά που μας έτυχε ένα ατύχημα και ο κιθαρίστας μας ο Σταύρος, έσπασε το πόδι του τη στιγμή που κατεβαίναμε από την πίστα και αναγκάστηκε να παίξει σε σκαμπό για όλο το υπόλοιπο της σεζόν στο “ Έναστρον” που ήταν η συνεργασία μας τότε, με τον Γιώργο Μαζωνάκη.
· “Ναι, υπάρχω εγώ” ως διασκευή, “Έχω ξεχάσει τι πίνω” “Δε μ’ ακουμπάς ” και “Σα να σ’ αγαπάω”, κάποια από τα τραγούδια και τις διασκευές σας. Ποιό από όλα έχεις αγαπήσει πιο πολύ και γιατί;
Η κλασική απάντηση στο ποιο τραγούδι σου αρέσει πιο πολύ, συνήθως είναι “τα αγαπάω όλα τα τραγούδια γιατί είναι παιδιά μου κλπ.” Εμένα, μου αρέσει πιο πολύ το “Ξανά” αυτή τη στιγμή γιατί είναι το πιο φρέσκο και γιατί έχει βγει τελευταίο. Ξεχωρίζω ξεκάθαρα το “Σα να σ’ αγαπάω”, γιατί μου αρέσει πιο πολύ από ότι τραγούδι έχω γράψει μέχρι στιγμής. Κυκλοφορεί, το επόμενο μας κομμάτι πάρα πολύ σύντομα. Ίσως και την ώρα που θα βγαίνει αυτή η συνέντευξη. Ψάχνουμε τον τίτλο να σκεφτείς, έχει να κάνει με τα “ψέματα”, θα πω αυτό σαν ατάκα και είναι ένα πολύ ανεβαστικό κομμάτι. Η αλήθεια είναι ότι δεν μας έχετε συνηθίσει έτσι, δεν έχουμε ξαναβγάλει κάτι τέτοιο.
· Το τελευταίο σας τραγούδι “ Ξανά” είναι εμπνευσμένο από τη ταινία “Για πάντα” . Πως γεννήθηκε αυτή η ιδέα; Πες μου λίγα λόγια για αυτό το κομμάτι.
Όσο αφορά το “Ξανά”, είναι το πρώτο κόμματι της μπάντας που δεν έχω γράψει εγώ, είναι του Γιάννη Κυφωνίδη και της Βάγιας Καλατζή. Το ξεχωρίσαμε κατευθείαν από ότι demo μας έχουν στείλει και έχουμε ακούσει για υποψήφια κομμάτια που θα μπορούσαμε να βγάλουμε. Μας αρέσει εδώ και δύο χρόνια που το πρωτοακούσαμε, απλά περιμέναμε τη κατάλληλη στιγμή για να το βγάλουμε. Το ότι έδεσε με την ταινία “Για πάντα”, ήταν τελείως τυχαίο, αν όχι μοιραίο γιατί με το που άκουσε ο Γιάννης Παπαδάκος, ο σκηνοθέτης ταινίας “Για πάντα” και σκηνοθέτης του clip “Ξανά”, τους στίχους του κομματιού του δικού μας, είπε “Δε θα το πιστέψετε, μόλις τελείωσα τη σκηνοθεσία μιας ταινίας στην οποία συμβαίνει αυτό που λέτε στο κομμάτι στιχουργικά και θα ήθελα πάρα πολύ, αν θέλετε και εσείς, στο κομμάτι να έχουμε πλάνα από τη ταινία και να φανεί η σχετικότητα της ταινίας με το τραγούδι”. Φυσικά, πήρε την άδεια και από τους υπόλοιπους συντελεστές της ταινίας, όπως τον Γιάννη Τσιμιτσέλη για παράδειγμα και τον ευχαριστούμε πολύ για αυτή τη συνεργασία, γιατί πιστεύουμε πως ταιριάζει πολύ σαν ύφος το τραγούδι αυτό με τη ταινία.
· Φέτος, είχαμε τη τιμή να σας απολαύσουμε και στον “Ιστιοπλοϊκό” στον Πειραιά, κάθε Σάββατο. Αυτό το μαγαζί δεν έχει τη χωρητικότητα των μεγάλων κέντρων διασκέδασης. Σου θυμίζει κατά κάποιο τρόπο, την Πάτρα;
Φέτος ναι, ήμασταν κάθε Σάββατο στον “Ιστιοπλοϊκό” στον Πειραιά. Έχουμε παίξει και σε μαγαζί το οποίο είχε χωρητικότητα 50 ατόμων μέσα. Είναι τεράστιο μαγαζί για να παίξει μπάντα ο “Ιστιοπλοϊκός”, οπότε δεν είναι ότι είναι μικρό και μου θύμισε τη Πάτρα. Επίσης, στην Πάτρα έχει τύχει να παίξουμε και σε αρκετά μεγάλα event, όπως στη λήξη του Καρναβαλιού που ήταν από κάτω χιλιάδες άτομα. Οπότε, η Πάτρα δεν είναι ότι μου θυμίζει κάποιο μικρό event, ίσα ίσα μου θυμίζει κάτι φεστιβαλικό, κάτι μεγάλο, κάτι δυνατό, αλλά παρόλα αυτά δεν θέλουμε να χάσουμε την επαφή μας και με μικρούς χώρους όσο και αν βρισκόμαστε στο πλευρό κάποιο ονομάτων, κατά καιρούς σε νυχτερινά μαγαζιά της Αθήνας. Θα θέλαμε να κρατήσουμε επαφή με τους λεγόμενους μικρούς χώρους της Αθήνας, της Πάτρας και της Θεσσαλονίκης, γιατί η επαφή και η επικοινωνία με το κοινό είναι όπως και να το κάνουμε, σε καλύτερο επίπεδο.
· Η επιτυχία και η αναγνωρισιμότητα είναι κάτι που ήρθε σταδιακά στην δική σας περίπτωση. Πως το αντιμετωπίσατε όλο αυτό;
Ο όρος επιτυχία είναι σχετικός, για μας μπορεί να ήταν επιτυχία και μόνο που κυκλοφορήσαμε ένα κομμάτι σε δικούς μας στίχους και μουσική, γιατί πολλές μπάντες προσπαθούν να το καταφέρουν αυτό το πράγμα και δεν τους δίνεται η ευκαιρία. Εμείς είμαστε πολύ τυχεροί που κάναμε αυτό που θέλαμε και που μέσα από μεγάλες δισκογραφικές, μας δίνετε το βήμα, από την εταιρεία μας την ‘Panik”, να κυκλοφορήσουμε πράγματα που έχουμε στο μυαλό μας, στην καρδιά μας και μας εκφράζουν. Παρόλα αυτά, βλέπουμε ένα ωραίο κλίμα, μία άνοδο στο πως θα μας αντιμετωπίζουν σαν μπάντα και αυτό θέλουμε να συνεχιστεί, όπως είπες και εσύ ένα βήμα τη φορά και ελπίζουμε ο κόσμος να το κρίνει για αυτό που είναι. Μία “fun” προσπάθεια μιας παρέας από την Πάτρα, που έκανε το όνειρό της πραγματικότητα, με το να κάνει επάγγελμα αυτό που αγαπάει από παιδί.
· Η χώρα μας μετά την οικονομική κρίση που δέχτηκε, περνάει μια ακόμα δύσκολη φάση τώρα με τον κορωνοϊό. Πόσο επηρεάζει η κακή αυτή κατάσταση το αντικείμενό σου;
Όσο αφορά τη κατάσταση με τον κορωνοϊό δε μπορώ να προσθέσω κάτι που δεν έχει ειπωθεί ήδη από τους καλλιτέχνες που περνάνε απίστευτα δύσκολα. Είναι ένας από τους κλάδους που έχει πληγεί πιο πολύ, αλλά όχι μόνο αυτός φυσικά. Για αυτό και υπάρχει πέρα από το “Support Art workers” και το “Support All workers” γιατί είναι πολλοί οι εργαζόμενοι αυτή τη στιγμή που δεν ξέρουν πως θα βγει η επόμενη εβδομάδα, σαν αποτέλεσμα της καραντίνας. Ωστόσο, θα είμαστε όλοι ένα απέναντι σε αυτό που συμβαίνει. Νομίζω, ότι σιγά-σιγά θα μπούμε σε ρυθμούς κανονικότητας και ελπίζω μέσα στο καλοκαίρι να ξεκινήσουν να γίνονται δειλά δειλά τα πρώτα live σε παραλίες και ανοιχτά μέρη για να μπορούμε και εμείς να μη μένουμε στάσιμοι με το πρόγραμμά μας και ο κόσμος να διασκεδάζει, πάντα τηρώντας τις προϋποθέσεις που πρέπει.
· Το τελευταίο διάστημα “μείναμε σπίτι”. Πως ήταν η ζωή σου στο σπίτι; Έχεις σκεφτεί κάποια πράγματα για το μέλλον; Έχεις γράψει κάποιους καινούργιους στίχους ή μουσική;
Το τελευταίο διάστημα μέναμε σπίτι, αν και είχε ξεκινήσει ξανά η εκπομπή. Εγώ προσωπικά και τα παιδιά τα υπόλοιπα της μπάντας, όταν μένουμε λίγο παραπάνω σπίτι βρίσκουμε την ευκαιρία και κάνουμε μουσικά ότι περνάει από το χέρι μας για να πάμε ένα βήμα παρακάτω είτε αυτό είναι το να γράψουμε ένα καινούργιο τραγούδι είτε να κάνουμε μια διασκευή, ένα cover ή αυτό που κάναμε πρόσφατα με το αφιέρωμα στο Γιώργο Σαμπάνη. Υπάρχουν κάποια κομμάτια που δουλεύονται για τον επόμενο χρόνο, αλλά η αλήθεια είναι ότι ξεκουραστήκαμε γιατί το είχαμε ανάγκη και το δημιουργικό κομμάτι της μπάντας έμεινε λίγο πίσω, αλλά όχι σε βαθμό που θα μας επηρεάσει στο μέλλον.
· Υπάρχει κάποια εμφάνιση, κάποιο live ίσως, που θα σου μείνει αξέχαστο;
Πολλά live δεν θα ξεχάσουμε για διαφορετικούς λόγους. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε κανένα live στη Θεσσαλονίκη στο “Shark” και στο “Elli’s”, γιατί ο παλμός του κόσμου εκεί είναι απίστευτος. Τα Σάββατα, στον “Ιστιοπλοϊκό” ήταν ακριβώς αυτό που θέλαμε να δώσουμε στον κόσμο και μας χαρακτήριζε 100%. Φυσικά, έχουμε και μία ιδιαίτερη αγάπη στα live μας στην Πάτρα γιατί γίνονται μπροστά σε φίλους μας, στην οικογένειά μας, σε χώρους στους οποίους έχουμε μεγαλώσει και περνάμε απίστευτα. Ένα live που μου άρεσε μέσα στη χρονιά που μας πέρασε ,που ήταν πάρα πολύ δυνατό και δεν περίμενα ότι θα γίνει σαν συνεργασία, ήταν στη συναυλία του ΟΠΑΠ με το Σάκη Ρουβά, την Έλενα Παπαρίζου και την Ελένη Φουρέιρα.
· Πώς ονειρεύεσαι και φαντάζεσαι την πορεία σου σε αυτό τον χώρο; Τι θα ήθελες να σου συμβεί από εδώ και πέρα;
Δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο όνειρο για το τι θα γίνει από δω και πέρα, θα ήθελα να συνεχίσει να γίνεται αυτό που συμβαίνει ήδη, δηλαδή να μπορούμε να παρουσιάζουμε την μουσική μας στον κόσμο μέσα από την μπάντα μας. Ήδη, όλα τα γεγονότα που μας έχουν οδηγήσει μέχρι εδώ έχουν περάσει τις προσδοκίες που είχαμε στο μυαλό μας τα τελευταία χρόνια για το τι θα γίνει, απλά ελπίζουμε να μας δοθεί η ευκαιρία να συνεχίσουμε να το κάνουμε αυτό για αρκετά χρόνια ακόμα. Να περνάμε καλά, να έχουμε καλή σχέση μεταξύ μας και να γράφουμε καινούργια μουσική.
· Κλείνοντας τη συνέντευξη, ποια είναι η συμβουλή-μήνυμα που θα έδινες στους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με το χώρο;
Λοιπόν, είμαι πάρα πολύ κακός στις συμβουλές και για αυτό δεν θα ήθελα να δώσω κάποιο μήνυμα προτροπής σε κάποιον νέο που ξεκινάει τη πορεία του στο χώρο αυτόν. Παρόλα αυτά, αυτό το οποίο με έχει βοηθήσει εμένα, σαν τρόπο σκέψης είναι ότι καμία γνώση και καμιά προσπάθεια προσωπική και ενασχόληση με αυτό που αγαπάς δεν πάει χαμένη. Αν κάποιος αγαπάει πολύ, ας πούμε ένα μουσικό όργανο, χωρίς να σημαίνει ότι θα βγάλει λεφτά από αυτό και θα γίνει επαγγελματίας, ας κάτσει σπίτι και ας ασχοληθεί με αυτό. Εξάλλου, ποτέ δεν πάει χαμένος ο χρόνος ενασχόλησης με κάτι που αγαπάς. Ειδικά, όταν έχει να κάνει με τη μουσική που σου ανοίγει διεξόδους να αντιμετωπίσεις προβλήματα στη ζωή σου που είτε έχουν να κάνουν με το ότι ασχολείσαι επαγγελματικά με αυτή είτε και όχι.
της Ελένης Σπηλιωτακοπούλου
