Ο Αστέρης βρίσκεται στα πατώματα μετά την αποκάλυψη ότι η Αργυρώ είναι άρρωστη, στο «Σασμό» και η Καλλιόπη προσπαθεί να τον παρηγορήσει με τον τρόπο της.
Η καπετάνισσα μπορεί να σιχαίνεται τους Βρουλάκηδες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να βλέπει τον γιο της να υποφέρει.
«Η μάνα πάντα ξέρει παιδί μου. Πάντα ξέρει τι συμβαίνει στο σπίτι της και πάντα ξέρει τι συμβαίνει μέσα στην καρδιά των κοπελιών της», του λέει με δάκρυα στα μάτια.
Η καπετάνισσα πληγώνεται που ο Αστέρης έχει χαθεί πάλι στον εαυτό του. Ο Αστέρης βρίσκεται σε μία καταθληπτική κατάσταση σκεπτόμενος τη γυναίκα που αγαπά. Όχι μόνο είναι μακριά της και τον μισεί, αλλά είναι άρρωστη και δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό – μέχρι στιγμής τουλάχιστον.
Ο Αστέρης δεν κρύβει, όμως, την έκπληξή του στο «Σασμό» και παραξενεύεται που η Καλλιόπη του μιλάει έτσι.
«Κατέω ότι την αγαπάς, αλλά δεν συμφωνώ παιδί μου. Γιατί μας χωρίζουν δάκρυα κι αίμα. Και δεν μ’ αρέσει που αψήφισες την οικογένειά σου, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν νιώθω τον πόνο του παιδιού μου. Τον νιώθω τον πόνο σου και πάντα θα τον νιώθω», αναφέρει η καπετάνισσα και λυγίζει.
«Πρώτη φορά μου μιλάς έτσι», της απαντάει ο Αστέρης, αλλά μαλακώνει η ψυχή του από τα λόγια της μητέρας του. Μάνα και γιος ύστερα από πολύ καιρό έρχονται κοντά με τον Αστέρη να της ζητάει να πάνε οι δυο τους κάποια στιγμή στον πατέρα του.
