Ο ταλαντούχος και αεικίνητος ηθοποιός Γιώργος Σουξές μιλάει αποκλειστικά στο Youfly για τον ρόλο του παπά-Γρηγόρη στην επιτυχημένη σειρά του MEGA «Το Ναυάγιο», μας αποκαλύπτει τι θα γίνει στα επόμενα επεισόδια, ενώ μοιράζεται μαζί μας και τις δυσκολίες που έχει το επάγγελμα του ηθοποιού.
Τι σας έκανε να πείτε το πολυπόθητο «ναι» σε αυτή την δουλειά;
Με αυτό το γραφείο παραγωγής συνεργάζομαι εδώ και 5 χρόνια και οι προτάσεις που μου έχουν κάνει ήταν πάντα καλές. Όχι μόνο από οικονομικής πλευράς, αλλά και στο κομμάτι των ρόλων. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή μου ξένισε λιγάκι που με διάλεξαν για παπά, αλλά παρ’ όλα αυτά τον αγάπησα τον ρόλο. Βέβαια έχει μία δυσκολία, ιδιαίτερα με τα μούσια, βάλε, βγάλε μούσι (γέλια). Είναι και μία πρόκληση αυτός ο ρόλος βέβαια κι έχω και μία εξαιρετική συνάδελφο πλάι μου, την Γιώτα Φέστα, που κάνει την γυναίκα μου την Λαμπρινή και συνεργαζόμαστε πολύ ωραία. Πάω με πολλή χαρά στο γύρισμα.
Καθημερινά όλες οι εξελίξεις και τα νέα της σειράς Το Ναυάγιο θα τα βρίσκεις εδώ.
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή μου ξένισε λιγάκι που με διάλεξαν για παπά, αλλά παρ’ όλα αυτά τον αγάπησα τον ρόλο
Ο ρόλος του παπά-Γρηγόρη, τι έχει που δεν έχετε εσείς και τι δεν έχει που έχετε εσείς;
Ο παπά- Γρηγόρης είναι πολύ θρήσκος και πραγματικά πιστεύει ότι ο Θεός θα τιμωρήσει αυτόν που πρέπει, αν έχει κάνει κάτι κακό. Εγώ σαν Γιώργος δεν το έχω αυτό. Πιστεύω σ’ έναν Θεό για όλους τους ανθρώπους, ο οποίος στην πραγματικότητα δεν τιμωρεί, απλά θέλει να βοηθήσει τους ανθρώπους. Δεν θα με έλεγα και τόσο θρήσκο σαν άνθρωπο ότι πάω κάθε Κυριακή στην εκκλησία, κλπ.
Είναι δίκαιος ο παπά-Γρηγόρης;
Είναι δίκαιος αλλά έχει και κάποια στερεότυπα της εποχής, τοπικιστικά, που αναφέρονται στην εποχή για την οποία μιλάει το έργο. Ας πούμε, για παράδειγμα, όταν ο γιος του ο Πέτρος έφυγε και δεν έμεινε στο χωριό, τον ενόχλησε γιατί ως Κρητικός θεωρεί ότι ο γιος του έπρεπε να μην γίνει φυγάς. Αλλά το μητρικό φίλτρο μίλησε, άκουσε τη μάνα του κι έφυγε, γιατί αλλιώς στην φυλακή θα τον σκότωναν.
Άρα ο παπά-Γρηγόρης μαθαίνει τον λόγο που έφυγε ο γιος του από το νησί;
Ναι αργότερα τον μαθαίνει. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά το παίρνει και πολύ κατάκαρδα. Θα τον δούμε στα επόμενα επεισόδια, να ξεσπάει και να θεωρεί ότι όλο αυτό που συνέβη σπίτι του, είναι μια μεγάλη αμαρτία. Δεν δικαιολογεί ούτε τον εαυτό του ή την σύζυγο ή τον γιο του, αλλά για εκείνον η αμαρτία είναι αμαρτία. Στενοχωριέται για το πώς θα τον κρίνει ο Θεός.
Και η χαριστική βολή έρχεται όταν μαθαίνετε για το Ναυάγιο όπου ο γιος σας είναι μέσα…
Εκεί οι καταστάσεις θα είναι τραγικές κι ένα επιπλέον πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο παπά-Γρηγόρης είναι ότι θα πιστέψει η γυναίκα του, η Λαμπρινή, πως ο γιος της ζει και το πιστεύει ακράδαντα. Ενώ ο παπά-Γρηγόρης προσπαθεί να την συνετίσει, λέγοντάς της ότι ο γιος τους δεν βρέθηκε από το ναυάγιο και δεν έχει δώσει σήμα ζωής, καθώς έχουν σταματήσει οι έρευνες. Αυτή όμως επιμένει. Κάποια στιγμή μάλιστα, θα ακούσετε τον παπά-Γρηγόρη να λέει στη σειρά ότι η ελπίδα είναι το μεγαλύτερο σαράκι, γιατί σου τρώει την ψυχή.
Στενοχωριέται για το πώς θα τον κρίνει ο Θεός.
Τι σας έχει δυσκολέψει στον τρόπο προσέγγισης του ρόλου σας;
Μελετάω πάντα τα λόγια μου, που έχουν οι συγγραφείς, προσπαθώντας να βάλω και καμιά- δυο ατάκες δικές μου για να δυναμώσουν το μήνυμα που θέλει να περάσει ο ρόλος. Αυτό που με προβληματίζει κάθε φορά είναι να σκεφτώ τι ακριβώς σκέφτεται ο παπά-Γρηγόρης. Δεν είναι εύκολη η προσέγγιση γιατί πρέπει να ψάξω να βρω πίσω από τα λόγια του, τι θέλει να πει. Κι επίσης ξαφνιάζομαι που με βλέπω ως παπά. Ήρθε και μία κυρία στο γύρισμα και μου φίλησε το χέρι και το βρήκα πολύ αστείο (γέλια).
Πάντως βλέπουμε πολλές σειρές εποχής πλέον…
Δεν θέλω να προσβάλλω κανέναν, αλλά δεν το καταλαβαίνω ακριβώς αυτό, ίσως επειδή δεν είμαι μέσα στην παραγωγή και στα κανάλια. Αλλά από αυτά που ακούω και βλέπω όλο σειρές εποχής, μου θυμίζει λίγο αυτό που γινόταν παλιά με τα βίντεο κλαμπ, όπου άνοιγε ένας κι άνοιγαν όλοι μετά. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα κάνουν και όλες οι σειρές εποχής επιτυχία. Το μόνο καλό είναι ότι οι ηθοποιοί έχουμε δουλειά. Αυτό που θα ήθελα είναι να επιλέγονται νέοι καλοί ηθοποιοί και να τους δίνονται ευκαιρίες. Όπως και στο Ναυάγιο βλέπουμε καλούς νέους ηθοποιούς.
Σας είχαν προτείνει κάποιον άλλον ρόλο στη σειρά;
Όχι δεν μου πρότειαν άλλον ρόλο, ούτε ζηλεύω κάποιον ρόλο, ποτέ δεν μου έχει συμβεί ευτυχώς. Μόλις μου τον αναθέσουν, διαβάζω τα σενάρια κι αν με συγκινήσει, παραμένω πιστός στον ρόλο μου και κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να τον φέρω εις πέρας.
Τι είναι αυτό που σας προβληματίζει στην εποχή μας;
Υπάρχει πολλή υποκρισία στους ανθρώπους και με ενοχλεί. Με φέρνει σε δύσκολη θέση και λόγω δουλειάς ή ιδιοσυγκρασίας μπορώ και αναγνωρίζω τέτοιες υποκριτικές συμπεριφορές κι έτσι δεν κάνω εύκολα πολλές φιλίες.
Η υποκριτική λειτουργεί ως ψυχοθεραπεία ή άμυνα σε κάθε σας φόβο;
Όταν μπαίνω στο θέατρο ή πηγαίνω στο γύρισμα, είμαι ίσως ο πιο χαρούμενος άνθρωπος στον κόσμο. Είμαι ευτυχισμένος, κάνω την δουλειά που ονειρευόμουν από παιδί και είναι ένα προσωπικό επίτευγμα αυτό, γιατί κατάφερα να το κάνω. Όταν φεύγω από το γύρισμα, επιστρέφω απότομα στην πραγματικότητα.
Είμαι ευτυχισμένος, κάνω την δουλειά που ονειρευόμουν από παιδί.
Πόσο δύσκολο είναι να κάνετε έναν διαφορετικό ρόλο το πρωί για την τηλεόραση κι έναν άλλον το βράδυ στο θέατρο;
Έχουμε εκπαιδευτεί με τα χρόνια να μεταμορφωνόμαστε από τον έναν ρόλο στον άλλον. Περισσότερο αντιμετωπίζω το πρόβλημα να ξυπνήσω νωρίς για το γύρισμα και να κάτσω εκεί μέχρι το απόγευμα κι από εκεί να φύγω και στις 20.00 να έχω παράσταση. Αλλά το διαχειρίζομαι όσο μπορώ, δεν βγαίνω τα βράδια έξω, θα γυρίσω σπίτι, θα ξεκουραστώ και θα μελετήσω τον ρόλο μου για την επόμενη μέρα. Στη δουλειά μας, καθημερινά κρινόμαστε. Γιατί αυτό που θα πάω να κάνω στο γύρισμα, θα αποτυπωθεί μία κι έξω και θα το βλέπουν συνέχεια. Αυτό που παίζω στο θέατρο γίνεται για μια στιγμή και πρέπει να είμαι καλός γιατί αυτοί που βρίσκονται από κάτω δεν θα με δουν ξανά. Θα κρίνουν αυτό που θα δουν.
Θεατρικά πού σας συναντάμε;
Είμαι στο “Da” στο Θέατρο Ιλίσια για δεύτερη χρονιά, ξεκινήσαμε πολύ δυναμικά και φέτος. Είμαι μαζί με τον Γρηγόρη Βαλτινό, την Ταμίλα Κουλίεβα, τον Μιχάλη Οικονόμου, τη Νεκταρία Γιαννουδάκη, την Κωνσταντίνα Κλαψινού, τον Λάμπρο Κωνσταντέα και τον Βασίλη Παπαδημητρίου. Οι άνθρωποι οι οποίοι θέλουν να βελτιώσουν την σχέση με τα παιδιά τους και τα παιδιά με τους γονείς, αξίζει να έρθουν να δουν την παράσταση. «Τώρα σε αυτή την ηλικία, οι γονείς δεν χρειάζεται να είναι τέλειοι, αρκεί να σε αγαπάνε». Αυτή είναι μία ατάκα που λέω στην παράσταση και μου έχει μείνει.
