Αυλαία έριξε το βράδυ της Δευτέρας (13/7) στο OPEN η δραματική σειρά του Μανούσου Μανουσάκη και το συγκλονιστικό φινάλε καθήλωσε το τηλεοπτικό κοινό, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης και φέρνοντας υψηλά νούμερα τηλεθέασης.
Παράλληλα, «αγκάλιασε» 106 ηθοποιούς και 3246 κομπάρσους, ταξίδεψε σε Γαλλία και Ρωσία αλλά και σε πολλές περιοχές της χώρας μας, καταγράφοντας συνολικά 1944 ώρες γυρισμάτων, 1.480 ώρες μοντάζ και 697 λήψεις VFX. Για τα γυρίσματα χρησιμοποιήθηκαν 629 κοστούμια εποχής. Εξαιρετική είναι και η ερµηνεία της Ελεωνόρας Ζουγανέλη, η οποία χαρίζει τη φωνή της στους τίτλους αρχής. Τη µουσική του συγκεκριµένου κοµµατιού, όπως και τις υπόλοιπες συνθέσεις που ακούγονται στη σειρά, υπογράφει ο Χρήστος Παπαδόπουλος, ενώ τους στίχους ο Κώστας Μπαλαχούτης. Σηµειωτέον, ακούγονται και παραδοσιακά ποντιακά τραγούδια. Ο Ιβάν Σαββίδης είναι ο πρώτος που αποφάσισε να χρηματοδοτήσει και να επενδύσει σε μια σειρά η οποία αφορά την Ιστορία του Ελληνισμού.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ:
Οι συντελεστές του «Κόκκινου Ποταμιού» είδαν το τελευταίο επεισόδιο της σειράς, όλοι μαζί, συγκεντρωμένοι σε αίθουσα του Πολεμικού Μουσείου και αμέσως μετά έκαναν αποκλειστικές δηλώσεις στην κάμερα της εκπομπής «Καλοκαίρι #Not» μιλώντας για την σειρά και την εμπειρία της συμμετοχής τους σε αυτή. Μήνυμα του Ιβάν Σαββίδη για την ολοκλήρωση της σειράς διάβασε στους παρευρισκόμενους ο Μανούσος Μανουσάκης.
«Το Κόκκινο Ποτάμι αναδείχθηκε στο καλύτερο εγχείρημα ενός ακόμη πολύ νεαρού καναλιού όπως είναι το OPEN, και νιώθω πως θα αποτελέσει πολύτιμη κληρονομιά της ελληνικής μυθοπλασίας. Σας ευχαριστώ όλους που συμμετείχατε σε αυτή την πρόκληση – από τους τεχνικούς μέχρι τους πρωταγωνιστές που ενσάρκωσαν τους ήρωες της σειράς. Το Κόκκινο Ποτάμι θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα μόνο από ανθρώπους που θα πίστευαν σε αυτό τόσο βαθιά όσο όλοι εσείς. Πιστεύω πως το «Κόκκινο Ποτάμι» θα γίνει η αφετηρία για να ξεδιπλώσουμε ένα ιδιαίτερα σημαντικό κεφάλαιο της ιστορίας μας, τιμώντας τους προγόνους μας» είπε, μεταξύ άλλων.
Ο Μανούσος Μανουσάκης αναζητούσε χρόνια μια δυνατή υπόθεση που να διαδραματίζεται στην εποχή του διωγμού των Ελλήνων του Πόντου. Αποφάσισε, λοιπόν, να κάνει τη συγκεκριμένη σειρά για δύο λόγους. Θέλει να μοιραστεί με τον κόσμο μια «μαύρη σελίδα» της Ιστορίας του Ελληνισμού και να συζητήσει μαζί του την αβεβαιότητα που μας επιβάλλει αυτή την στιγμή η διεθνής πολιτική. Ο Μανούσος Μανουσάκης είναι ένας πετυχημένος σκηνοθέτης με ενδιαφέρον για την ελληνικότητα και τις αντιφάσεις της σύγχρονης κοινωνίας. Οι τηλεοπτικές του επιτυχίες μέχρι και σήμερα βρίσκονται σε άπιαστα νούμερα θεαματικότητας στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης.
Στην κορυφή της τηλεθέασης το μεγάλο φινάλε
Το τηλεοπτικό κοινό έφερε το μεγάλο φινάλε στην κορυφή της τηλεθέασης με μέσο όρο 19,9% στο δυναμικό κοινό και 21,2% στο σύνολο. Τη σειρά παρακολούθησαν 762.000 τηλεθεατές στο μέσο λεπτό και 1.372.000 τηλεθεατές για έστω ένα λεπτό. Μέσα από το tvopen.gr και την εφαρμογή του Open παρακολούθησαν τη σειρά 120.000 μοναδικοί χρήστες.
Για μια ακόμα φορά το #KokkinoPotami ήταν Νο1 trend στο ελληνικό Twitter με περισσότερα από 5.600 μηνύματα τηλεθεατών, μηνύματα συγκίνησης για την ιστορία που διηγήθηκε με μοναδικό τρόπο η σειρά, ένα σπουδαίο κεφάλαιο της ιστορίας μας. «Το Κόκκινο Ποτάμι», από την έναρξη της σειράς στις 6 Οκτωβρίου, ήταν πρώτο πρόγραμμα στο δυναμικό κοινό στη ζώνη μετάδοσής του, κάνοντας τα βράδια της Κυριακής το πιο σταθερό τηλεοπτικό ραντεβού στο OPEN, με μέσο όρο τηλεθέασης των 32 επεισοδίων 22,2% στο δυναμικό κοινό και 21,4% στο σύνολο.
«Ο θάνατος είναι μικρός μπροστά στη θύμηση… και στην αγάπη»
Η τελευταία σκηνή του 32ου επεισοδίου με την Ιφιγένεια και τον γιο της να καταφέρνουν να επιβιβαστούν στο πλοίο, αλλά όχι με τον Μίλτο, καθήλωσε και ξύπνησε μνήμες στο τηλεοπτικό κοινό. «Αφήνουμε για πάντα τον τόπο μας. Φεύγουμε. Μακριά από την πατρίδα. Εδώ γεννηθήκαμε, περπατήσαμε, αγαπήσαμε, ονειρευτήκαμε και κυνηγήσαμε. Μας μίσησαν, μας σκότωσαν. Η γη μας ποτίστηκε με το αίμα και τα δάκρυα μας. Όπου και να βρεθούμε, όμως, θα νιώθουμε πάντα πίσω μας τα βήματα του αμείλικτου διώκτη μας. Και πάντα θα είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας, την πίστη μας. Ποτέ δεν θα στερέψουν τα δάκρυα μας. Πάντα θα κλαίμε για τους ανθρώπους μας που αγαπήσαμε γιατί χωρίς αυτούς δεν υπάρχουμε. Είναι η ζωή μας, η ψυχή μας, θα κλαίμε ακούραστοι πάνω από τον τάφο του λαού μας. Ενός λαού γεμάτου δύναμη. Ο θάνατος είναι μικρός μπροστά στη θύμηση… και στην αγάπη».
