Ο Άγγελος στέκεται δίπλα στη Γιαγιά Ειρήνη στο Σασμό και προσπαθεί να την καθησυχάσει μετά την απόπειρα αυτοκτονίας της Αργυρώς. Οι Βρουλάκηδες προσπαθούν να παραμείνουν ενωμένοι, αλλά ο θρήνος είναι μεγάλος και ο πόνος βαρύς.
«Εσύ είσαι βράχος πρέπει να σταθείς και στην Αργυρώ και στη Μαρίνα», τονίζει o Άγγελος κι η γιαγιά Ειρήνη ευγνωμονεί που ήρθε κοντά τους. Ο γιατρός είναι πλέον μέρος της οικογένειας και προσπαθεί να τους συμπαρασταθεί όσο γίνεται περισσότερο. Η γιαγιά Ειρήνη με ένα πικρό χαμόγελο στα χείλη προσπαθεί να ξεπεράσει όλα όσα γίνονται.
Τι άλλο κακό θα τους συμβεί, αναρωτιέται. Ο Άγγελος, όμως, είναι δίπλα στη γιαγιά Ειρήνη και προσπαθεί να την καθησυχάσει, στο Σασμό. Της πιάνει τα χέρια και της μιλά γλυκά. Της ζητά να αλλάξουν θέμα και να τα αφήσουν όλα πίσω τους. «Πες μου για τον πατέρα μου», της λέει ο Άγγελος.
«Αχ ο πατέρας σου, καλός άνθρωπος», απαντάει. «Τον αγαπούσαν όλοι στο χωριό, και για ότι έγινε τότε, δεν φταίει αυτός να το θυμάσαι». «Μόνο εγώ. Εγώ φταίω για το κακό που έγινε τότε», ομολογεί η γιαγιά Ειρήνη και πνίγεται πάλι στις ενοχές. Οι σκέψεις της την κατακλύζουν και την βυθίζουν στην άβυσσο της ψυχής της.
Ο Άγγελος θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να βοηθήσει τη νέα του οικογένεια, τώρα που ο πόνος είναι μεγάλος!
